«Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μας είσοδο στο ανανεωμένο Θέατρο Μπέλλος, εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αξία ενός συλλογικού θεάτρου. Όχι πια μόνο ως πράξη αντίστασης ή ελπίδας, αλλά και ως πράξη αναγνώρισης: του άλλου, του εαυτού, του σύνθετου, του αμφίσημου.
Η νέα σεζόν 2025-2026 στο θέατρο Μπέλλος
Φέτος, επιλέγουμε να κινηθούμε γύρω από έννοιες που μοιάζουν συνώνυμες με την ανθρώπινη ύπαρξη: σεξ, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη. Λέξεις φθαρμένες από την υπερχρήση, που όμως συνεχίζουν να μας κλυδωνίζουν.
Η νέα παραγωγή της ομάδας The Young Quill, «Απόψε κανείς δεν πεθαίνει», είναι το καλλιτεχνικό μας στοίχημα: μια σύνθεση που δεν επιδιώκει να εξηγήσει, αλλά να ενεργοποιήσει. Παράλληλα, με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνουμε ότι συνεχίζονται δύο από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της περσινής σεζόν του θεάτρου Μπέλλος, «Ο ήλιος με δόντια» βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.
Αντίστοιχα και με τον περσινό καλλιτεχνικό προγραμματισμό μας, μειώνουμε τον αριθμό των ετήσιων παραγωγών που παρουσιάζονται στο θέατρο με σκοπό να παρατείνουμε τη χρονική διάρκεια παρουσίασης τους. Το θέατρο που ονειρευόμαστε δεν προϋποθέτει βεβαιότητες, αλλά διαθεσιμότητα.
Αδημονούμε να σας δούμε από κοντά!»
Καλή θεατρική χρονιά,
Η ομάδα The Young Quill
«Απόψε κανείς δεν πεθαίνει»
Σεξ–Βία–Εξουσία–Πίστη–Αγάπη
Κείμενο – δραματουργία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος & Βίβιαν Στεργίου
Σύλληψη ιδέας – σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Από 7 Νοεμβρίου 2025 έως 18 Ιανουαρίου 2026
Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο, στις 20:30 | Κυριακή, στις 18:00
Τρία θεμελιώδη ερωτήματα και πέντε θεματικές–κλειδιά συνθέτουν το δραματουργικό πλαίσιο της νέας παραγωγής της ομάδας The Young Quill, στο Θέατρο Μπέλλος. Τι είναι αυτό που τελικά μας κινεί; Τι μας καθορίζει; Τι κάνει τον κόσμο να συνεχίζει να γυρίζει; Σεξ-Βία-Εξουσία-Πίστη-Αγάπη.
Μέσα από τις έννοιες του σεξ, της βίας, της εξουσίας, της πίστης και της αγάπης, η παράσταση «Απόψε κανείς δεν πεθαίνει» ξετυλίγει ένα πολυφωνικό μωσαϊκό σύγχρονων ιστοριών. Δύο συγγραφείς, μια σκηνοθέτις και έξι ηθοποιοί επιδίδονται σε μια μακρά διαδικασία έρευνας και συλλογικής δημιουργίας μέσα από αυτοσχεδιασμούς και βιωματικό υλικό. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωντανή, άμεση δραματουργία, που πατά πάνω στο σήμερα και συνομιλεί με τον θεατή σε προσωπικό επίπεδο.
Οι ιστορίες που παρουσιάζονται είναι καθρέφτες της καθημερινότητας μας. Πράγματα που έχουμε ακούσει, ζήσει, ελπίσει η σιωπηλά φοβηθεί. Μικρές και μεγάλες συμπτώσεις υφαίνουν το νήμα που συνδέει τις επιμέρους θεματικές δημιουργώντας μια πολύπτυχη παράσταση με χαρακτήρες που παλεύουν να ακουστούν να αγαπηθούν να αντέξουν και να πιστέψουν επιτέλους σε κάτι.
«Τι είναι αυτό που τελικά μας καθορίζει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο;» είναι το ερώτημα που επανέρχεται ξανά και ξανά, υπονομεύοντας ρομαντικές ιδέες για την ελευθερία του ατόμου και φωτίζοντας τις αθέατες δυνάμεις των οικογενειακών, κοινωνικών και πολιτικών πλεγμάτων μέσα στα οποία υπάρχουμε.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σύλληψη ιδέας–Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Κείμενο–Δραματουργία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος, Βίβιαν Στεργίου
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Κίνηση: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Φώτα: Αλέκος Αναστασίου
Σχεδιασμός video/χαρτογράφηση προβολής: Πέτρος Πρίντεζης, Βασίλης Μανιάτης
Συνεργάτης αρχιτέκτονας: Ίρις Σκολίδη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Χαριτοπούλου
Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη
Συνεργάτες στη δραματουργία (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Αικατερίνη Παπαγεωργίου, Ελίζα Σκολίδη
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
«Απόψε κανείς δεν πεθαίνει» Σεξ–Βία–Εξουσία–Πίστη–Αγάπη | More.com
ΓΙΑ 2Η ΧΡΟΝΙΑ
Ήλιος με δόντια
μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του
Γιάννη Μακριδάκη
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Από 18 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου 2025
Σάββατο, στις 18:00 | Κυριακή & Δευτέρα, στις 21:00
«Γυρνοκοπούσα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι απ᾿ όπου περνούσα, τα κορίτσια που ήτανε συναγμένα γύρω από τα παιχνίδια τους βουβαίνονταν και µε κοιτούσανε µε µισό µάτι και τ᾽ αγόρια τρέχανε να φύγουνε. δε µου μιλούσε κανένα, διότι φοβούνταν τις µανάδες τους, που λέγανε ότι αποτελούσα τη δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου. Μετά τις παστρικές λογαριάζανε εµένα, γυναικωτό µε ανεβάζανε, ανώμαλο µε κατεβάζανε. σταυροκοπιόντουσαν στα παράθυρα και κλείνανε µε ορµή τα πατζούρια. μαζεύανε αλαφιασμένες και τα κουτσούβελά τους από το κατώφλι να µη µε δούνε κι εγώ δεν ήξερα από τέτοια τότε και απορούσα.»
«Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…»
λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου.
Σήμερα, ο Κωνσταντής θα κατορθώσει να βάλει τη ζωή του σε σειρά, φτάνοντας σ’ αυτή τη μαύρη μέρα που αλλάξανε όλα κι έχασε τον μόνο άνθρωπο που τον αποδέχτηκε, όπως είναι. Σήμερα, μέσα απ’ τις μνήμες του Κωνσταντή θα αναβιώσουν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους».
Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον περιθωριοποίησε.
Η παράσταση «Ήλιος με δόντια», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, θα αξιοποιήσει τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ο Θανάσης Ζερίτης ανέβασε το μονόλογο σε μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση, αναδεικνύοντας την ευαισθησία με την οποία ο Μακριδάκης προσεγγίζει την ελληνική πραγματικότητα και ποντάροντας σε μια ελκυστική πολυφωνία. Η παράσταση λειτουργεί ως καθρέφτης που μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας, την κοινωνία στην οποία ζούμε, τις προκαταλήψεις μας και τις αδυναμίες μας μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου που διεκδίκησε το δικαίωμα να υπάρχει όπως είναι. Λειτούργησε η ιδέα του να μοιράσει τον κεντρικό ρόλο στον Παναγιώτη Εξαρχέα και τον Γιάννη Λεάκο, δύο πολύ άξιους ηθοποιούς που παίζουν με πάθος και καλό συντονισμό. Μαρία Κρύου, Αθηνόραμα
Ο Θανάσης Ζερίτης βασιζόμενος πάνω στη στιβαρή θεατρική διασκευή της Νεφέλης Μαϊστράλη επιχειρεί μια τολμηρή και βαθιά ερμηνευτική προσέγγιση μέσω μιας σκηνοθεσίας που αναδεικνύει τη δύναμη της ψυχολογικής ανάλυσης των χαρακτήρων, την πολυπλοκότητα του κειμένου και το ιστορικό του υπόβαθρο. Γεωργία Οικονόμου, news 247
Η Νεφέλη Μαϊστράλη και ο Θανάσης Ζερίτης επιλέγουν να τιμήσουν το κείμενο, χωρίς υπερβολικές σκηνοθετικές παρεμβάσεις που θα έθεταν σε δεύτερη μοίρα τη λιτή, ‘χειμαρρώδη’ αφήγηση. Ο ήρωας, ο Κωνσταντής, παρουσιάζεται ως οικείος και αληθινός: ένα πρόσωπο περιθωριοποιημένο λόγω της θηλυπρέπειάς του, που υποφέρει και βιώνει αποκλεισμούς—χαρακτηριστικά που ανακαλούν τον σύγχρονο Ζακ Κωστόπουλο. monopoli
Ο Μακριδάκης με ευρηματικό τρόπο, μέσα σε ένα μυθιστόρημα ποταμό, μας καλεί να προβληματιστούμε και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. culture now
Είναι οι καταπληκτικοί ηθοποιοί που σηκώνουν στις πλάτες τους την ευθύνη να πουν δύσκολες αλήθειες, να κρύψουν ή να φανερώσουν συναισθήματα, να μας συστήσουν τον Κωνσταντή, το βασικό χαρακτήρα του έργου, αλλά και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ο Παναγιώτης Εξαρχέας και ο Γιάννης Λεάκος, μόνιμα συνδεδεμένοι μεταξύ τους με μια μαγική, αόρατη κλωστή, με συγχρονισμένο παλμό και ανάσες, πετυχαίνουν να μπαίνουν και να βγαίνουν στα παπούτσια των ηρώων και να αναδύουν τον Κωνσταντή από τα βαθιά νερά της ελληνικής ιστορίας. θέατρο.gr
Ο Θανάσης Ζερίτης συνεπής στο νεοελληνικό κείμενο και έχοντας μαζί τη σταθερή του συνεργάτιδα Νεφέλη Μαϊστράλη, με όχημα το μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη «Ήλιος με δόντια», ξετυλίγουν τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από τις αφηγήσεις ενός ανθρώπου που άθελα του έγινε μέρος της. Ακόμα και το παρατσούκλι που του έδωσαν κουβαλούσε το βάρος της ιστορίας. Ειρήνη Δρίβα, Documento news
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική επιμέλεια/ σύνθεση : Μιχάλης Λατουσάκης, Γιάννης Λατουσάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Κεφαλά
Κίνηση: Πάνος Τοψίδης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επιμέλεια/trailer: Θωμάς Παλυβός
Παραγωγή: Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna – Σταμάτης Μουμουλίδης
Ακούγεται ο Δημήτρης Καραμπέτσης και ο Κώστας Φλωκατούλας.
Παίζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας, Γιάννης Λεάκος
TRAILER
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΓΙΑ 3Η ΧΡΟΝΙΑ
«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»
του Ματέι Βίζνιεκ
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Από 26 Νοεμβρίου έως 14 Ιανουαρίου
Κάθε Τετάρτη, στις 20:00
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο ισχυρός» το θελήσει.
Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ξεχασμένοι απ’ όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.
Η ομάδα The Young Quill καταπιάνεται με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιεί το ερώτημα και αναρωτιέται αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
«Αυτό που συναντάμε στην Πλάκα είναι πάνω απ’ όλα ένα έργο σπαρακτικό, μια κραυγή-αντίλαλος εκείνης του Μουνκ, που φανερώνει για μία ακόμη φορά ότι μπορεί κάποιος να φτάσει στο τραγικό κι από τον πιο πλάγιο δρόμο, το «αντι-τραγικό». Εφημερίδα των Συντακτών
«Αυτά τα στοιχεία εκμεταλλεύτηκε και τόνισε ακόμη περισσότερο η ευφάνταστη σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Οι συμβολισμοί, ο λυρισμός, το παραμυθικό στοιχείο, ο υπερρεαλισμός παντρεύονται σε ένα θέαμα που αιωρείται μεταξύ της αγαλλίασης που προκαλεί η τέχνη και της βαθιάς φρίκης που φέρνει το αντίκρισμα των σκοτεινότερων πτυχών της ανθρώπινης εμπειρίας. Η απόφαση της σκηνοθέτριας να αποδώσει τους συμπληρωματικούς χαρακτήρες του έργου (τον Νέο Γείτονα, την Τρελή Γριά κ.ά.) σαν καρικατούρες που βγήκαν από κάποιο παράδοξο γκροτέσκο παραμύθι, τη δικαιώνει απόλυτα.» Τώνια Καράογλου, αθηνόραμα
«Η Αικατερίνη Παπαγεωργίου εναρμόνισε την ομάδα The Young Quill κομίζοντας ένα σκηνικό δημιούργημα ακέριο, ισόρροπο, αισθητικά άρτιο, μετρημένο όσο και εμφατικό». Γιώργος Παπαγιαννάκης, culturenow
«Ένα εξαιρετικό σύγχρονο πολιτικό θεατρικό έργο που περπάτησε με γνώση, ευαισθησία, πικρό σαρκασμό, σουρεαλισμό και την ποίηση του μαγικού ρεαλισμού στην πυκνή ιστορία των Βαλκανίων». Ολγα Σελλά, oanagnostis
«Μία ώριμη, σύγχρονη και θαρραλέα σκηνοθετική προσέγγιση του έργου του Βίζνιεκ από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου που δείχνει να αποκτά τη δική της ιδιοσυγκρασιακή θέση στο ελληνικό θέατρο, μία καταβύθιση στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και ένα αναδυόμενο ερώτημα για το αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο. Συστήνεται για όλους και τους καιρούς αυτούς επιβάλλεται να τη δείτε…». Γεωργία Οικονόμου, News 247
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ
Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου
Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Χορογραφία Pole Dancing: Μέλλω Διανελλάκη
Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Μαρτίνη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ίρις Μυρσίνη Σιδέρη
Ραφή Κοστουμιών: Francesco Infante
Ειδικές Κατασκευές Ενδυματολογικού – Κατασκευές Μασκών: Κωνσταντίνος Χαλδαίος
Ειδική Κατασκευή Παπουτσιών: D. Andrioti Shoes
Περούκες: Θωμάς Γαλαζούλας
Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble
Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα | More.com
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Θέατρο Μπέλλος | Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη