Κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Παρίσι, ανάμεσα στα αριστουργήματα και τους λαμπερούς δρόμους, ένα κτίριο ξεχώρισε με τη μεγαλοπρεπή του χλιδή και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής: η Palais Garnier, η ιστορική Όπερα του Παρισιού.
Palais Garnier: Μια όπερα-παλάτι στο κέντρο του Παρισιού
Αν και σήμερα η Όπερα της Βαστίλης φιλοξενεί τις περισσότερες παραστάσεις όπερας, η Palais Garnier, γνωστή και ως Όπερα Γκαρνιέ προς τιμήν του αρχιτέκτονά της, Charles Garnier, παραμένει ένα ζωντανό μνημείο. Η εκθαμβωτική της παρουσία, σχεδιασμένη στα χρόνια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα Γ’, είναι η επιτομή του στυλ Ναπολέων Γ’, ένα εκλεκτικό μείγμα Νεο-Μπαρόκ και Νεο-Αναγέννησης, όπου καμία επιφάνεια δεν έμεινε αδούλευτη.
Η ξενάγηση στο εσωτερικό του Παλατιού είναι ένα ταξίδι στον χρόνο, μια εισβολή στην κοινωνική ζωή της παριζιάνικης ελίτ του 19ου αιώνα. Η πρώτη εικόνα που κόβει την ανάσα είναι η Μεγάλη Σκάλα (Grand Escalier). Κατασκευασμένη από 30 διαφορετικά είδη μαρμάρου από όλο τον κόσμο, με τους ογκώδεις κίονες και τα επιχρυσωμένα αγάλματα, δεν είναι απλώς ένας τρόπος πρόσβασης. Ο Garnier την είχε σχεδιάσει ως κεντρική σκηνή, έναν τόπο για να βλέπουν και να τους βλέπουν οι παρευρισκόμενοι, επιδεικνύοντας τις ενδυμασίες και τον πλούτο τους. Η αίσθηση ότι περιπλανιέστε σε ένα πριγκιπικό παλάτι είναι διάχυτη.
Στη συνέχεια, η λαμπρότητα κορυφώνεται στο Μεγάλο Φουαγέ (Grand Foyer). Εμπνευσμένο από την Αίθουσα των Κατόπτρων στις Βερσαλλίες, αυτός ο χώρος είναι κυριολεκτικά λουσμένος στο χρυσάφι, με περίτεχνες τοιχογραφίες, πολυελαίους και καθρέφτες που πολλαπλασιάζουν το φως και την πολυτέλεια. Ήταν ο χώρος όπου οι θεατές έκαναν βόλτες κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, και εύκολα φαντάζεται κανείς τις κυρίες με τα βραδινά τους φορέματα και τους κυρίους να συζητούν πολιτική και τέχνη.
Παρόλο που το Auditorium με το σχήμα πετάλου (πέταλο) δεν είναι πάντα προσβάσιμο λόγω προβών ή παραστάσεων, αν έχετε την τύχη να το δείτε, θα μαγευτείτε από τις κόκκινες βελούδινες κουρτίνες, τα πλούσια διακοσμημένα θεωρεία και, κυρίως, από την οροφή. Ο αρχικός πίνακας αντικαταστάθηκε το 1964 από ένα τολμηρό, μοντέρνο έργο του Marc Chagall, μία εντυπωσιακή αντίθεση στο κλασικό περιβάλλον, που απεικονίζει σκηνές από 14 συνθέτες και τις όπερές τους.
Η ιστορία του κτιρίου είναι εξίσου συναρπαστική με την εμφάνισή του. Η κατασκευή του, που ξεκίνησε το 1861, διήρκεσε 14 χρόνια, καθυστέρησε λόγω πολέμων, έλλειψης χρημάτων, και ενός υπόγειου νερού που έπρεπε να αποστραγγιστεί, δημιουργώντας τη φήμη για τη λίμνη κάτω από τα θεμέλια—ένας μύθος που τροφοδότησε την πιο διάσημη ιστορία της Όπερας. Εδώ, κάτω από τις επιχρυσώσεις και την πολυτέλεια, ζει ο θρύλος του “Φαντάσματος της Όπερας” του Gaston Leroux. Η μυστική λίμνη, το περίφημο Box No. 5, και το τραγικό περιστατικό με τον αντίβαρο του κεντρικού πολυελαίου το 1896, που σκοτώθηκε ένας εργάτης, όλα συνέβαλαν στον μύθο. Η παρουσία του φαντάσματος είναι αισθητή σε κάθε σκοτεινή γωνιά, προσθέτοντας μια πινελιά μυστηρίου σε ένα ήδη παραμυθένιο σκηνικό.
Η επίσκεψη στην Palais Garnier δεν είναι απλώς μία ακόμη στάση στο Παρίσι. Είναι μια βουτιά στην Belle Époque, μια εποχή όπου η τέχνη, ο πλούτος και η αρχιτεκτονική συνυπήρχαν σε ένα θέαμα απόλυτης μεγαλοπρέπειας. Είτε επιλέξετε μια αυτο-ξενάγηση με ακουστικό οδηγό, είτε παρακολουθήσετε μια παράσταση μπαλέτου – δεδομένου ότι πλέον φιλοξενεί κυρίως μπαλέτο – το Παλάτι του Charles Garnier θα σας αφήσει άφωνους με την απαράμιλλη ομορφιά του. Είναι ένα αληθινό αρχιτεκτονικό στολίδι, ένας ύμνος στη θεατρική τέχνη και την παριζιάνικη μεγαλοπρέπεια. Μην το χάσετε!