Η Κατερίνα Βασιλοπούλου κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “ASTANGA YOGA: Ταξίδι Επιστροφής στην Ισορροπία” και ήδη γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στο κοινό. Η ίδια παραχώρησε μία συνέντευξη στο travelgirl.gr εφ’ όλης της ύλης.
Η Κατερίνα Βασιλοπούλου μιλάει στο travelgirl.gr για το πρώτο της βιβλίο “ASTANGA YOGA: Ταξίδι Επιστροφής στην Ισορροπία”
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «ASTANGA YOGA:Ταξίδι Επιστροφής στην Ισορροπία». Τι σας ώθησε να το γράψετε;
Η επαφή μου με τη γιόγκα ως ασκούμενη έπαιξε σίγουρα καταλυτικό ρόλο. Έβγαλε στην επιφάνεια ερωτήματα που υπήρχαν ήδη στο μυαλό μου για τη σχέση σώματος-νου και ζητούσαν να διατυπωθούν με κάποιο τρόπο. Στο «έδαφος» των σκέψεων που αρχίζει να σχηματίζεται εκείνη την περίοδο έρχεται να προσθέσει νέα ερωτήματα το βιβλίο του B.K.S Iyengar «Φως στη Γιόγκα Σούτρα του Πατάντζαλι» που πέφτει στα χέρια μου το 2015 και ξεδιπλώνει με την περιγραφική του γλώσσα στοιχεία μιας φιλοσοφίας αρχαίας, όσο και σύγχρονης ταυτόχρονα. Και είναι ακριβώς η επικαιρότητα του αρχαίου φιλοσοφικού κειμένου της astanga yoga του Πατάντζαλι σε ένα σύγχρονο περιβάλλον τόσο μεγάλων αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, όπως είναι το σημερινό, που αποτελεί την πηγή έμπνευσης μου για να ξεκινήσω το γράψιμο μου για το βιβλίο.
Στο βιβλίο σας η γιόγκα προβάλλεται ως «φιλοσοφική» άσκηση πέρα από μόνο σωματική. Ποια η σημασία της σε μια εποχή των εικόνων που αποθεώνει τη δεύτερη;
Σε μια εποχή όπου καθημερινά αμέτρητες εικόνες ασκήσεων γιόγκα κατακλύζουν το διαδίκτυο δεν είναι εύκολο να μιλάει κανείς για τη γιόγκα ως «φιλοσοφική» άσκηση. Και αυτό είναι ένα στοίχημα του βιβλίου. Όχι βέβαια πως προκρίνει το ένα είδος άσκησης έναντι του άλλου. Όλα ξεκινούν από το σώμα. Όμως, δεν περιορίζονται σε αυτό. Υπάρχει, δηλαδή, σύμφωνα με τους αρχαίους Ινδούς δασκάλους μια συγκεκριμένη θεώρηση πίσω από το σώμα και τη διαχείρισή του, η οποία στοχεύει, πέρα από τη σωματική ευεξία και στην πνευματική μας εξέλιξη που αφορά τη ζωή που ζούμε στο εδώ και τώρα και όχι, όπως ίσως θα νόμιζε κανείς, σε κάποιον ανώτερο κόσμο κάπου στο μυαλό μας.
Η έννοια του ταξιδιού είναι συχνά συνδεδεμένη στο μυαλό μας με τη διαδικασία του πηγαιμού. Στο βιβλίο σας μιλάτε για τη σημασία της επιστροφής. Γιατί;
Τη φιλοσοφία του αρχαίου Ινδού σοφού Πατάντζαλι για την οποία μιλά το βιβλίο διέπει μία και βασική αρχή: Ισορροπία είναι πάνω απ’ όλα ένα ταξίδι επιστροφής στη σταθερότητα που εκ φύσεως χαρακτηρίζει την ψυχή μας. Τελικός προορισμός του μεγάλου δρόμου γνώσεων που ξεκινάμε ως μαθητές της οκταπλής γιόγκα (astanga yoga) είναι ουσιαστικά να γυρίσουμε πίσω στην παλιά γνώση που κατέχει ο καθένας μας ήδη μέσα του αλλά έχει ξεχάσει. Η ιδέα της επιστροφής λειτουργεί ανακουφιστικά. Μας αποφορτίζει εσωτερικά, μαθαίνοντας μας ότι η κατάκτηση της γνώσης του πώς να ζούμε σε ισορροπία με τον κόσμο και τον εαυτό μας απαιτεί να επανασυνδεθούμε με τη φυσική μας κατάσταση και όχι να δημιουργήσουμε μια νέα, επωμιζόμενοι ένα «φορτίο» από οδηγίες τις οποίες όρισε κάποιος σοφότερος από εμάς και θα πρέπει να ακολουθήσουμε.
Σημαντική για μια ισορροπημένη ζωή, είναι σύμφωνα με το βιβλίο σας η άσκηση στην βραδύτητα. Πώς μπορεί όμως να επιβραδύνει κανείς τους ρυθμούς του όταν ζει σε ένα κόσμο της ταχύτητας;
Να ξεκινήσω, καταρχήν, λέγοντας πως η λέξη «βραδύτητα» είναι αρκετά παρεξηγημένη. Βραδύ πολλές φορές θεωρούμε τον αργοκίνητο, τον οκνηρό. Η γιόγκα ως επιστήμη και φιλοσοφία μιλά για την αξία που έχει η βραδύτητα ως άσκηση του νου μας πρώτα και κύρια στην ανάπαυση. Σε έναν κόσμο ταχύτητας, οι «μύες» της σκέψης δουλεύουν σε πολύ πιο ταχείς και εξοντωτικούς ρυθμούς απ’ ότι οι μύες του σώματος μας και δυστυχώς δεν καταλαβαίνουμε πάντα το πόσο. Η βραδύτητα στην οποία ασκούμαστε μέσα από τη γιόγκικη συγκέντρωση είναι ένα «κάθισμα» που επιλέγουμε συνειδητά για τον νου, όμοιο με εκείνο που επιλέγουμε για το σώμα μας όποτε κουράζεται.
Η ίδια εργάζεστε και ως δασκάλα γιόγκα. Τι πιστεύετε πως έχει προσθέσει το βιβλίο στη διδασκαλία σας;
Νομίζω, προσέθεσε μια προσέγγιση απέναντι στον άνθρωπο και τις δυνατότητες του που πριν δεν είχα. Η διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου είναι για τον συγγραφέα μια πορεία βαθιάς μελέτης πάνω στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του, που περιλαμβάνει όχι ένα αλλά πολλά επίπεδα εκλέπτυνσης της κατανόησης του. Ίδια είναι και η διαδικασία της διδασκαλίας. Ζητά από τον δάσκαλο συνεχή εκλέπτυνση της κατανόησής του σχετικά με την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου σώματος και νου και τις ποικίλες διαφοροποιήσεις τους μες τη μέρα. Η δουλειά μου ως συγγραφέας με έκανε πιο ευαίσθητη και πιο «παρούσα» στη δουλειά μου ως δασκάλα.
Θα μπορούσατε να δώσετε τρεις απλές συμβουλές ισορροπίας για κάθε μέρα;
Απαριθμώντας, θα έλεγα:
1) Ασκηθείτε στη μη προσκόλληση αποφασίζοντας να μην τα βάλετε με τον εαυτό σας ή τους άλλους για όσα πράγματα δεν θα γίνουν όπως τα θέλετε.
2) Όταν μια αρνητική σκέψη έρχεται στο μυαλό σας, αποφύγετε να την επικρίνετε ή να τη διώξετε μακριά. Αντικαταστήστε την με μια αντίθετη (θετική) σκέψη.
3) Επιλέξτε κάτι το εξυψωτικό για να συγκεντρωθείτε στο ξεκίνημα της μέρας σας, π.χ. ένα τσιτάτο ενός πνευματικού δασκάλου που σας άρεσε και χρησιμοποιήστε το για το υπόλοιπο της ημέρας ως σταθερή αναφορά σας.