Την Άννα Καραμανλή οι περισσότεροι την γνωρίσαμε μέσα από την τηλεόραση. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις μιας και οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν προβληθεί ή έχουν δουλέψει μέσα από αυτό το μέσο, είναι περισσότερο γνωστοί στο ευρύ κοινό. Η Άννα μας έδωσε μία διαφορετική συνέντευξη. Μίλησε για την γενέτειρά της, την όμορφη Θεσσαλονίκη, για τους αγαπημένους της προορισμούς το καλοκαίρι αλλά και το χειμώνα, τη θέση της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία, για την οικογένειά της και την καριέρα της ως δημοσιογράφος και πολιτικός. Πάμε λοιπόν να σας συστήσω το άλλο πρόσωπο της Άννας. Έτσι όπως άλλωστε την αποκαλούν όσοι την βλέπουν στο δρόμο κι εκείνη από τη μεριά της το θεωρεί μεγάλο κατόρθωμα.
Άννα μου ο περισσότερος κόσμος σε γνώρισε μέσα από την τηλεόραση μιας και είχες καθιερωθεί ως η καλύτερη αθλητικογράφος. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω θέλω να μου πεις τι σου λείπει από εκείνη την περίοδο.
Δεν ξέρω αν ήμουν η καλύτερη, πάντως δεν ήμαστε πολλές στον κλάδο τότε. Φυσικά και υπάρχουν πράγματα που μου λείπουν. Η δημοσιογραφία είναι η δουλειά μου, μια δουλειά που αγαπώ πολύ και την έχω συνδέσει με πολύ παραγωγικά χρόνια. Μου λείπουν συνάδελφοι, με τους οποίους είχαμε γίνει οικογένεια, μου λείπει η συνεχής επαφή με τους αθλητές. Ευτυχώς, μέσα από τη θέση της Τομεάρχη Αθλητισμού, που μου έχει εμπιστευτεί ο Πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, διατηρώ σε ένα βαθμό αυτήν την επαφή, ειδικά με τους νέους, που είναι τόσο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας.
Ο αθλητισμός από τον οποίο είχες και διακρίσεις, τόσο στους Βαλκανικούς Αγώνες Στίβου το 1984 όσο και στην Ελλάδα το 1985, τι σου έχει μάθει στη ζωή σου;
Τεράστιας σημασίας μαθήματα: να μην μου παίρνουν το μυαλό οι επιτυχίες, να με πεισμώνουν περισσότερο οι αποτυχίες και πάνω απ’ όλα – ότι τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς σκληρή δουλειά και αφοσίωση.
Από τον στίβο…στον στίβο της δημοσιογραφίας και μετά της πολιτικής. Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τα κοινά; Βλέπουμε εδώ και αρκετά χρόνια συναδέλφους μας να “μεταπηδούν” στην πολιτική. Θεωρείς ότι είναι προσωπική φιλοδοξία ή αυτά τα δύο “λειτουργήματα” έχουν να προσφέρουν;
Για τον εαυτό μου μπορώ μόνο να μιλήσω: η δική μου σχέση με την πολιτική ξεκίνησε πιο χαλαρά από την τοπική αυτοδιοίκηση και την Περιφέρεια Αττικής. Στη συνέχεια παθιάστηκα με αυτήν, όταν είδα στην πράξη πως μπορείς να βοηθήσεις και να κάνεις – μέσα από μικρές ή μεγαλύτερες παρεμβάσεις – τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. Το θεωρώ μεγάλη υπόθεση αυτό.
Πετυχημένη από μικρή στα επαγγελματικά, έκανες οικογένεια, απέκτησες παιδιά. Ποιος ρόλος θεωρείς είναι ο πιο “βαρύς” και ποια είναι η μαγική συνταγή για να γίνει μία γυναίκα καριερίστρια και ταυτόχρονα καλή μαμά.
Μακάρι να υπήρχε μαγική συνταγή, να την ακολουθούσαμε όλες και να είχαμε λύσει όλα μας τα προβλήματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει. Όμως αν ψάχνουμε για συστατικά της συνταγής δεν είναι άλλα από την αγάπη, την υπομονή και λίγο αυτοσχεδιασμό εκεί που νομίζεις ότι τίποτα δεν πάει σωστά.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλή μαμά; Τι λένε τα παιδιά; Ή υπάρχουν στιγμές που λες ότι κοιτούσες περισσότερο τα επαγγελματικά;
Εγώ έτυχε από πολύ μικρή ηλικία να μπω και στην δουλειά και στην μητρότητα. Εννοείται ότι πάντα η ζυγαριά βαραίνει προς τον ρόλο της μητέρας. Τα παιδιά, οι ανάγκες τους, το μεγάλωμά τους, πάντα αποτελούσαν πρώτη προτεραιότητα. Τώρα, ως προς το τι λένε τα παιδιά, εξαρτάται, σε τι φάση θα τα πετύχεις! Αστειεύομαι. Είναι και τα δύο αρκετά ώριμα ώστε να μπορούν να καταλάβουν πως κάθε μου πράξη, κάθε μου απόφαση είχε ως κινητήριο δύναμη την αγάπη και την έγνοια μου γι’ αυτά και μόνο. Και έτσι με κρίνουν με επιείκεια!
Ως γυναίκα επέλεξες από μικρή να βρίσκεσαι σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα. Πώς κατάφερες να εξελιχθείς μέσα σε αυτά και τι σε έκανε να μεταπηδήσεις από τη δημοσιογραφία στην πολιτική.
Για εμένα στην δουλειά δεν υπάρχουν στεγανά ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες – και αυτό προσπαθώ να μεταδώσω τόσο στην κόρη μου, όσο και σε όλες τις νέες γυναίκες που διστάζουν και αποθαρρύνονται από τέτοια στερεότυπα. Ασφαλώς και υπάρχει σεξισμός, με πολλές μορφές – κάποιες πολύ ύπουλες και κρυμμένες – αλλά είναι χρέος όλων μας να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας ώστε κάθε νεώτερη γενιά γυναικών να βρίσκει όλο και πιο ανοιχτό το δρόμο προς τα όνειρά της.
Ως γυναίκα επαγγελματίας και μαμά, θέλω να μου πεις τι αλλαγές πρέπει να γίνουν στην κοινωνία ώστε να αποκτήσει η γυναίκα το ρόλο που της αξίζει στην σύγχρονη κοινωνία.
Αλλαγή νοοτροπίας πρώτα απ’ όλα. Χρειάζεται να επιδιώξουμε όλοι ουσιαστική ισότητα, ίσες ευκαιρίες, ίσες αμοιβές, καλύτερη ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Όσοι νόμοι και να υπάρξουν όμως, το σημαντικότερο είναι να πιστέψουν οι ίδιες οι γυναίκες στον εαυτό τους. Να έχουν αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Ως γυναίκα πολιτικός και μητέρα, θέλω να μου πεις, τι προβλήματα ακούς ότι αντιμετωπίζει η σύγχρονη γυναίκα και πώς μπορεί αυτά να λυθούν.
Ό,τι μου μεταφέρουν το έχω ζήσει και εγώ η ίδια. Την ελλιπή προστασία της μητρότητας, για παράδειγμα. Δίνουμε στις νέες μαμάδες ελάχιστο χρόνο άδειας για να μείνουν με τα μωρά τους. Και έχουμε νέες, σχετικά συνταξιούχους, που τα παιδιά τους έχουν φύγει και δεν τις χρειάζονται πια. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Μια νέα μητέρα πρέπει να έχει πολύ περισσότερο χρόνο άδειας να μεγαλώσει το μωρό της, πριν να γυρίσει στη δουλειά. Πρέπει τουλάχιστον να έχει αυτή την επιλογή.
Να γυρίσω το χρόνο πίσω και να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στην πόλη που γεννήθηκες. Την όμορφη Θεσσαλονίκη. Ποια μέρη προτείνεις να δούμε όσοι από μας θέλουμε να κάνουμε ένα ταξίδι στα Βόρεια και ποιες είναι οι αγαπημένες σου γειτονιές.
Το Πανόραμα, την Καλαμαριά και την παραλία.
Μαγευτική είναι η θέα από την Άνω Πόλη, τα κάστρα που βλέπει κανείς τη Βυζαντινή Θεσσαλονίκη να σμίγει με τη σύγχρονη πόλη. Είναι απόλαυση μια βόλτα στην παραλία της πόλης από το λιμάνι μέχρι το Λευκό Πύργο και από εκεί μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και την Καλαμαριά. Το βράδυ οι μαγευτικές βόλτες στα μπαράκια της πόλης μέσα στο λιμάνι, στη Μητροπόλεως, την Αριστοτέλους, στην Καρόλου Ντηλ. Η πόλη δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στο κέντρο. Αν κανείς πάει μέχρι τον Εύοσμο, τους Αμπελόκηπους τη Νεάπολη το Ωραιόκαστρο, το Πανόραμα και από την άλλη πλευρά μέχρι την Περαία θα ανακαλύψει μια άλλη ζωντανή Θεσσαλονίκη με νεολαία, έντονη ζωή, πλούσια αγορά.
Τι νοσταλγείς περισσότερο από τη Θεσσαλονίκη.
Τις βόλτες στην παραλία. Το ότι έχει τον αέρα της κοσμοπολίτισσας και την ζεστασιά της επαρχίας. Και τα καλοκαίρια στην Χαλκιδική.
Ταξίδια. Είναι μέρος της πολιτικής. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου προορισμοί το καλοκαίρι και ποιοι το χειμώνα; Πού θεωρείς ότι είναι το ησυχαστήριό σου;
Είναι αλήθεια ότι εκπροσωπώντας τη Νέα Δημοκρατία και δεχόμενη προσκλήσεις από τις κομματικές οργανώσεις, έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα, από Θράκη μέχρι Κρήτη. Αγαπημένος προορισμός που τον έχω συνδέσει με στιγμές γαλήνης και ξενοιασιάς είναι τα Κουφονήσια. Τα τελευταία χρόνια το ησυχαστήριό μου, ο τόπος που καταφεύγω για να ανασυνταχθώ και να αποφορτιστώ είναι ο Πόρος. Το χειμώνα «δραπετεύω» στα Καλάβρυτα.
Εδώ στην Αθήνα μένεις στα Μελίσσια. Όμως οι μετακινήσεις σου μέσα στην ημέρα είναι πολλές κι πολύ συχνά σε βρίσκουμε στα Νότια Προάστια. Τι αγαπάς σε αυτά; Πού σου αρέσει να πηγαίνεις;
Στα Νότια περνώ το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου, μιας και είναι η εκλογική μου Περιφέρεια. Αναμφισβήτητα το παραλιακό μέτωπο – από Γλυφάδα μέχρι Καλλιθέα – είναι ένας αγαπημένος προορισμός, αφού η θάλασσα είναι πόλος έλξης. Και δίπλα σε αυτό, το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, ένας καταπληκτικός δημόσιος χώρος πολιτισμού και αναψυχής. Έχω ανακαλύψει όμως και υπέροχες γειτονιές στους πρόποδες του Υμηττού, στην Ηλιούπολη και το Βύρωνα για παράδειγμα.
Αν δεν ήσουν πολιτικός, τι άλλο θα ήθελες να ήσουν;
Ε, δημοσιογράφος, φυσικά. Αλλά θα πω και κάτι που δεν ξέρει πολύς κόσμος. Θα μπορούσα να είμαι και χειροτέχνης. Πλέκω εξαιρετικά.
Οι πολιτικοί έχουν ένα ξύλινο λόγο συνήθως. Εσύ έχεις καταφέρει με την αμεσότητά σου να είσαι πολύ αγαπητή τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Όταν σε συναντούν από κοντά τι είναι αυτό που σου λένε και ενδεχομένως σε συγκινεί και λες από μέσα σου ”χαίρομαι που είμαι πολιτικός”:
Μου λένε και μου δείχνουν ότι με εμπιστεύονται. Ότι με βλέπουν σαν το παιδί τους, την αδελφή τους, τον δικό τους άνθρωπο, στον οποίο μπορούν να στρέφονται και να στηρίζονται. Με συγκινεί το ότι με ξέρουν όλοι και μου απευθύνονται με το μικρό μου όνομα. Το ότι είμαι για αυτούς η Άννα, το θεωρώ μεγάλη κατάκτηση και μεγάλη τιμή.