Την Έδεσσα πρώτη φορά την είχα επισκεφθεί όταν ήμουν ακόμη παιδί σε μία εκδρομή του σχολείου. Λόγω του ότι κατάγομαι από την Βόρεια Ελλάδα, και συγκεκριμένα από την Καβάλα, οι εκδρομές των σχολείων γίνονταν κατά κύριο λόγο στην Έδεσσα. Στην πόλη με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες που μέχρι τώρα έχω μνήμες.
Έδεσσα: Ταξίδι στην πόλη με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες
Η Έδεσσα έχει δύο ονομασίες. Η «πόλη των νερών», αλλά και η «πόλη με τους καταρράκτες». Οι λόγοι φυσικά είναι προφανείς. Η πρωτεύουσα του νομού Πέλλας που είναι ξακουστή για τους καταρράκτες της, είναι ένας πολλά υποσχόμενος προορισμός. Κάνοντας μία βόλτα στην πόλη έχετε τη δυνατότητα να ταξιδέψετε στο ένδοξο παρελθόν της μέσα από τις επισκέψεις στα Μουσεία της. Το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Έδεσσας, στο Βαρόσι, την παλιά πόλη, και ασφαλώς το Υπαίθριο Μουσείο Νερού, μέσα στο πάρκο των καταρρακτών είναι από τα πιο φημισμένα αξιοθέατα.
Το σήμα-κατατεθέν της πόλης όπως είναι λογικό είναι οι καταρράκτες. Οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν δώσει την ονομασία “φρύδι της πόλης”. Οι δύο από τους καταρράκτες είναι επισκέψιμοι και τα νερά τους προέρχονται από τις πηγές του υγροτόπου Άγρα-Βρυτών-Νησίου, οι οποίες τροφοδοτούνται από τα χιόνια του Καϊμακτσαλάν. Ο μεγάλος καταρράκτης, γνωστός ως Εδεσσαίος, έχει ύψος 70 μέτρα, ενώ ο διπλός καταρράκτης είναι διπλάσιος σε μήκος και χωρίζεται σε δύο μέρη.
Ακολουθώντας την σηματοδοτημένη διαδρομή θα συναντήσετε το Υπαίθριο Μουσείο Νερού. Μετά τα τέλη του 19ου αιώνα, λόγω των έντονων κλίσεων του εδάφους και της αφθονίας των νερών, λειτουργούσαν πολλές μονάδες υδροκίνησης. Και μπορεί οι μηχανές του να μην λειτουργούν εδώ και πολλές δεκαετίες, όμως τα περισσότερα συγκροτήματα έχουν αναπαλαιωθεί και αξιοποιηθεί για πολιτιστικούς και άλλους λόγους.
Μετά την επίσκεψή σας στα Μουσεία, πρέπει οπωσδήποτε να περπατήσετε στην παραδοσιακή συνοικία της Έδεσσας, που δεν είναι άλλη από το Βαρόσι. Εκεί θα δείτε πολλά αρχοντικά του 19ου αιώνα χτισμένα με την μακεδονίτικη αρχιτεκτονική. Πρόκειται για διώροφα κτίσματα τα οποία ένα μεγάλο μέρος τους κάηκαν στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μιας και ήταν το κέντρο των αντιστασιακών. Από τα πιο σημαντικά εναπομείναντα αρχοντικά που αξίζει κανείς να επισκεφτεί, είναι η οικία Γιούσμη, το αρχοντικό Βαλάσα του 1841, η οικία Σκίπη- Φράγκου του 19ου αιώνα και η οικία Τσάμη, μακέτα της οποίας φιλοξενείται στο Εθνολογικό Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.