Όταν πηγαίνω σε ένα μέρος, όσον αφορά στον τομέα του φαγητού, θέλω να πηγαίνω σε μέρη που κρατούν τις παραδόσεις. Κι ενώ η Σαντορίνη έχει πολλά φημισμένα προιόντα, τα περισσότερα εστιατόρια και ταβέρνες έχουν συνδυάσει το παραδοσιακό με το gourmet. Εγώ όμως ήθελα εκτός από αυτά, να φάω σε ταβέρνες δίπλα στο κύμα, με τα παραδοσιακά χρώματα, και τις γεύσεις που σου θυμίζουν τα παιδικά σου χρόνια. Τότε που όλα ήταν πιο αγνά!
Για καλή μου τύχη είχα συναναστροφές στο νησί με ντόπιους που γνώριζαν την κάθε γωνιά του. Η πρώτη πρόταση που έπεσε στο τραπέζι ήταν η Σπηλιά του Νικόλα. Μία ταβέρνα-σπηλιά, δίπλα στο κύμα με ιστορία πίσω της, και βραβευμένη για την παραδοσιακή κουζίνα της!
Η Σπηλιά του Νικόλα από το χθες στο σήμερα
Στη νότια μεριά του όμορφου Ακρωτηρίου, δίπλα στην θάλασσα εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται μια μικρή παραδοσιακή σπηλιά, λαξευμένη από τα χέρια του μπάρμπα Νικόλα στα νεανικά του χρόνια. Φτιαγμένη με αγάπη και μεράκι πρόσφερε καταφύγιο στον ίδιο και στην μικρή βαρκούλα του. Η ανοιχτή καρδιά του, τα φρέσκα ψάρια που ο ίδιος έπιανε και το ντόπιο κρασί που πάντα είχε έκανε την μικρή σπηλιά καταφύγιο της παρέας του. Στο πλευρό του πάντα η κυρά Ευσταθία που με την μαγική της μαγειρική ξετρέλαινε τους πάντες.
Ο αείμνηστος Σπύρος Μαρινάτος, επικεφαλής του έργου της ανασκαφής του αρχαιολογικού χώρου του Ακρωτηρίου, πρότεινε στον μπάρμπα Νικόλα να μετατρέψει το μικρό αυτό καταφύγιο σε ταβερνάκι, για τους πεινασμένους εργάτες της ανασκαφής προσφέροντας πάντα νόστιμες παραδοσιακές λιχουδιές όπως ντοματοκεφτέδες, φάβα, χλωρό τυρί, σκορδομακάρονα και άφθονα φρέσκα ψάρια.
Με τα χρόνια, η σπηλιά γινόταν ολοένα και πιο γνωστή στους επισκέπτες του νησιού, καθώς μετά την επίσκεψη τους στον αρχαιολογικό χώρο κατέφευγαν στην παραλία να δοκιμάσουν τους ξακουστούς μεζέδες της κυρά Ευσταθίας και το πλούσιο σε άρωμα κρασί του μπάρμπα Νικόλα.
Το 1981 τα ηνία έδωσαν στην κόρη τους, Μαργαρίτα, η οποία έμαθε την μαγειρική από την σύζυγο του κυρίου Μαρινάτου. Με πιο πλούσια κουζίνα και πάντα με παραδοσιακό τρόπο η κυρία Μαργαρίτα συνέχισε, στα χνάρια των προγόνων της, να μαγεύει τους πελάτες της. Η αγάπη της για την κουζίνα και τα τοπικά προϊόντα, που η ίδια και ο σύζυγός της, Νικόλας, παράγουν, της χάρισε το βραβείο Gourmet, ως η καλύτερη παραδοσιακή ταβέρνα 2007-2008 στην Σαντορίνη.
Εγώ συνάντησα το γιο της, Μηνά Αλεφραγκή ο οποίος μας υποδέχθηκε με ένα ζεστό χαμόγελο και πολλά παραδοσιακά πιάτα!
Επιτέλους είδα αυτή τη μεριά της Σαντορίνης για την οποία ήθελα να γράψω. Παραδοσιακή κουζίνα δίπλα στο κύμα. Ένα περιβάλλον ιδιαίτερο που ακόμη και να μην σου αρέσει η θάλασσα του νησιού, το τοπίο θα σε μαγέψει.
Από ντοματοκεφτέδες, κολοκυθοανθούς, μαριναρισμένο γαύρο, φάβα μέχρι τυρί που έφτιαξε ο ίδιος λίγες ώρες νωρίτερα, ήταν μερικά από τα πιάτα που γέμισαν το τραπέζι μας!
Επισκεφθείτε την σελίδα: http://www.nikolascave.gr/el/
Καλή Καρδιά: Παραδοσιακό φαγητό από τα χέρια της κυρίας Άννας
Από το όνομα κανείς μπορεί να διαπιστώσει ότι η ταβέρνα Καλή Καρδιά θα σου σερβίρει φαγητά με πολλή αγάπη και μεράκι. Έτσι κι η κυρία Άννα, η leader της κουζίνας η οποία θυμίζει χειρουργείο από θέμα καθαριότητας, θέλει όλα να είναι στην εντέλεια. Ξέρει ακριβώς τι θέλει το κάθε πιάτο και πριν καλά καλά καθήσουμε έρχονταν τα φαγητά. “Αυτό το βλέπεις”, με ρωτάει, δείχνοντάς μου το τοματάκι Σαντορίνης. “Ναι” της απαντώ. “Δε θα το βρεις πουθενά”, μου λέει. Πράγματι. Όσες μέρες ήμασταν στην Σαντορίνη, και φάγαμε παραδοσιακή σαλάτα, αυτό το τοματάκι δεν το είδαμε.
Κάθε πιάτο είχε μία μοναδική γεύση. Ο πουρές μελιτζανάς με το μοσχαράκι, το κλέφτικο, η σαλάτα Σαντορίνης που από το κρεμμυδάκι μέχρι και την κάπαρη ήταν προιόντα δικής της παραγωγής, κεφτέδες από φάβα… Ό,τι και να φάγαμε εκεί ήταν υπέροχο.
Η κυρία Άννα είχε μία αγωνία στα μάτια της για το αν μας άρεσαν τα φαγητά. “Δε θα μπορούσαμε να φάμε καλύτερα. Επιτέλους βρήκα το παραδοσιακό ταβερνάκι που ζητούσα σε ένα νησί που όλα έχουν γίνει …. gourmet”, της είπα. Είδα το ύφος της. Από τη μία είχε νεύρα για αυτό το πράγμα κι από την άλλη μία στενοχώρια.
“Εγώ ξυπνάω πολύ πρωί, αρμέγω για να έχω το γάλα και να φτιάξω τυρί, ο άνθρωπος που βλέπεις εκεί, είναι εκείνος που μαζεύει την κάπαρη. Κρέας δεν τρώω. Όταν μεγαλώνεις τα ζωάκια είναι σαν παιδιά σου“, μου λέει.
Ήταν το τελευταίο γεύμα στο νησί πριν την αναχώρησή μας για Αθήνα. Χάρηκα πολύ που στην Σαντορίνη της Καλντέρας και των social media , ξεχώρισα δύο ταβέρνες παραδοσιακές. Εκεί που θα φας τα προιόντα τους. Όπως πρέπει μαγειρεμένα κι όχι “πειραγμένα” κι αλλοιωμένα από το μοντερνισμό.
Ακολουθήστε τη Μαρκέλλα Σαράιχα στα social media
Facebook travelgirl.gr
Instagram @markellasharaiha και