Τα καλύτερα ταξίδια τα κάνεις με αυτούς που έχεις κοινά και περνάς όμορφα. Το πρώτο μου ταξίδι λοιπόν το έκανα με τον Γιάννη Δόξα και την Άννα Κουσιορή στα Κύθηρα. Το Σάββατο 1η Ιουλίου δώσαμε ραντεβού στις 11.30 το πρωί στην Αγία Παρασκευή έξω από το μαγαζί της Άννας, το γνωστό κι αγαπημένο “Σεμεδάκι”. Ξεκινήσαμε το roadtrip ακούγοντας μουσική στο αμάξι για να φτάσουμε στη Νεάπολη (περίπου 4 ώρες από Αθήνα) και να πάρουμε το καράβι ώστε να περάσουμε απέναντι στο λιμάνι των Κυθήρων. (1,5 ώρα περίπου)
Η διαδρομή ήταν πολύ ωραία και είναι αλήθεια ότι δεν το περίμενα. Κάναμε μία στάση, βγάλαμε φωτογραφίες, εφοδιαστήκαμε με πολλά νερά και πολύ θετική ενέργεια!
Στις 16.00 πήραμε το καράβι και 17.30 περίπου πατήσαμε το πόδι μας στα μαγευτικά Κύθηρα.
Πήραμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε νότια του νησιού να συναντήσουμε το Νίκο Μίχα, όπου είναι γιατρός στο νοσοκομείο, σε μία από τις ωραιότερες παραλίες , την Κομπονάδα. Μπήκαμε στα υπέροχα καταγάλανα νερά κι απολαύσαμε το μπάνιο μας μετά το ταξίδι. Η παραλία είχε βότσαλο και το νερό ήταν ζεστό γιατί η θερμοκρασία άγγιζε τους 40 βαθμούς.
Πρόγραμμα δεν είχαμε βγάλει και έτσι μετά την θάλασσα, πήγαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα από το Κάστρο της Παλαιόχωρας.
Αφού καθήσαμε εκεί λίγη ώρα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Αγία Πελαγία όπου εκεί ήταν το σπίτι του Νίκου όπου θα μας φιλοξενούσε. Με το που φτάσαμε, θέλαμε να φάμε. Ήμασταν τυχεροί γιατί στην περιοχή είχαμε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του νησιού, τον Καλέρη, και απολαύσαμε τις λιχουδιές του σεφ, Γιάννη Πρινέα όπου μας περιποιήθηκε με το παραπάνω.
Φυσικά με το που δοκιμάσαμε τα πρώτα πιάτα, καταλάβαμε ότι αυτό θα ήταν το στέκι μας για τις επόμενες μέρες.
Την Κυριακή το πρωί στον Ποταμό, κοντά στην Αγία Πελαγία, γινόταν το παζάρι και φυσικά ξυπνήσαμε γύρω στις 10.30 για να συναντήσουμε και τον δήμαρχο του νησιού. Καθώς ανεβαίναμε στην πλατεία, πέσαμε μπροστά σε ένα μαγαζάκι με παραδοσιακά προϊόντα, την “Μαριάνθη”.
Εκεί συνάντησα τον ιδιοκτήτη του, Στράτο Μοιρασγεντή και φυσικά τον ρώτησα για την ιστορία του μαγαζιού αλλά και για τα τοπικά προϊόντα του νησιού.
Έφτασε το μεσημέρι και φυσικά με τέτοια ζέστη δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να πάμε για μπάνιο. Από τις top παραλίες του νησιού είναι οι Φούρνοι. Ο δρόμος δεν είναι τόσο καλός μέχρι να φτάσεις, όμως η παραλία θα σε αποζημιώσει με το παραπάνω. Με δύο πειρατικές σημαίες, ελάχιστες ψάθινες ομπρέλες και ένα beach bar, όπου οι ιδιοκτήτες του σε περιποιούνται με το παραπάνω, ένιωθες ότι βρισκόσουν σε ένα μέρος που ο άρχοντας ήσουν εσύ. Κάναμε το μπάνιο μας, πήγαμε μέσα στις σπηλιές.
Γύρω στις 18.30 το απόγευμα φύγαμε από την παραλία και κατευθυνθήκαμε σε ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα του νησιού, στον Καραβά, τις Πηγές του Αμήρ Αλή. Εκεί συνάντησα τον Παύλο, όπου μας ξενάγησε στο υπέροχο καταπράσινο μονοπάτι. (Προσοχή πρέπει να φοράς αθλητικά παπούτσια και να έχεις απλώσει παντού εντομοαπωθητικό)!
Άρχισε και νύχτωνε… και είχε έρθει η ώρα του φαγητού! Έτσι λοιπόν πήγαμε κατευθείαν στον Λεμονόκηπο. Μία από τις must visit ταβέρνες του νησιού.
Αφού φάγαμε, πήγαμε σπίτι να κοιμηθούμε γιατί είχαμε αρκετά πράγματα να κάνουμε την αυριανή μέρα. Ξυπνήσαμε το πρωί, κάναμε το μπάνιο μας στην Αγία Πελαγία και το απόγευμα ξεκινήσαμε για το κάστρο του Μυλοποτάμου.
Μόλις φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου εντυπωσιαστήκαμε. Ήταν σα να μεταφερθήκαμε με έναν μαγικό τρόπο σε άλλη εποχή. Το συγκεκριμένο κάστρο θεωρείται ότι χτίστηκε στις αρχές του 16 αιώνα ως ένα μικρού μεγέθους φρούριο για να προστατευτούν οι κάτοικοι του χωριού σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση από τη θάλασσα. Πάνω από την πύλη του οχυρού , σώζεται ανάγλυφο με το σύμβολο της κυριαρχίας των Ενετών , το φτερωτό λέοντα του Αγίου Μάρκου.
Ο ήλιος άρχισε να δύει και εμείς πήραμε την γρήγορη απόφαση να κατεβούμε στην παραλία του Λημνιώνα για να το απολαύσουμε. Καθώς κατεβαίναμε προς τα κάτω, μια διαδρομή περίπου 10 λεπτών με το αυτοκίνητο, βλέπαμε από το παράθυρο το άγριο τοπίο, με το κύμα της θάλασσας να σκάει στα βράχια.
Η θέα που αντικρίσαμε στην παραλία δεν περιγράφεται με λέξεις αλλά μόνο με φωτογραφίες.
Άρχισε να πέφτει η νύχτα και εμείς ήδη αρχίσαμε να πεινάμε. Στο χωριό του Μυλοποτάμου, πέσαμε μπροστά στο καφενείο “Ο Πλάτανος” όπου λειτουργεί τα τελευταία 130 χρόνια. Εδώ και 18 χρόνια η επιχείρηση ανήκει στην κυρία Καλλιόπη και η μητέρα της, κυρία Κατίνα, μεγαλουργεί στην κουζίνα. Τα φαγητά που παραγγείλαμε ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο.
Τρίτη πρωί. Έφτασε η ημέρα της επιστροφής. Για να καταφέρεις να γυρίσεις όλο το νησί θα πρέπει να μείνεις σίγουρα μία εβδομάδα. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στη χώρα αλλά η ώρα δεν μας έπαιρνε καθώς στις 16.00 αναχωρούσε το καράβι για Νεάπολη.
(Φωτογραφίες: kythera.gr)
Εγώ και οι φίλοι μου, σας δώσαμε μία μικρή γεύση από το τι μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτό το νησί και τι μπορεί να κάνει. Αν θέλεις να κάνεις εναλλακτικό τουρισμό, σίγουρα πρέπει να οργανωθείς. Είναι το νησί που ή θα το αγαπήσεις από την αρχή ή δε θα το επισκεφθείς ποτέ ξανά! Είμαι σίγουρη όμως, ότι αν σου αρέσει η φύση, η καλή ενέργεια και η ηρεμία, θα σε κερδίσει από την πρώτη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου εκεί.
Παραλίες που πρέπει να επισκεφθείς:
Διακόφτι
Παλαιόπολη
Καλαδί
Όχελες
Φυρή Άμμος
Μελιδόνι
Καψάλι
Αγία Πελαγία
Φούρνοι
Χαλκός
Κομπονάδα
(Φωτογραφίες: kythera.gr)
Αξιοθέατα που πρέπει να επισκεφθείς
Χώρα.
Καψάλι με το λιμάνι της χωρας. Απέναντι βρίσκεται η Χύτρα.
Παλαιόχωρα
Μυλοπόταμος
Αυλέμονας με το ήσυχο λιμανάκι και το μικρό ενετικό κάστρο.
Τα μεσαιωνικά Αρωνιάδικα
Η γέφυρα στο Κατούνι
ΥΓ Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, τον Γιάννη Δόξα και την Άννα Κουσιορή για τις υπέροχες φωτογραφίες τους και τα video. Χωρίς αυτούς δε θα μπορούσα να σας μεταφέρω την εικόνα από το οδοιπορικό μας στα Κύθηρα.