Πολλές φορές αναγνώστες και αναγνώστριες του travelgirl.gr που αγαπούν το θέατρο και πηγαίνουν τακτικά σε παραστάσεις, επιθυμούν να γράψουν την κριτική τους. Η Λένα Σάββα παρακολούθησε την παράσταση Η Επανένωσης της Βόρειας με τη Νότια Κορέα στο Θέατρο Τέχνης και γράφει για αυτήν.
Γράφει η Λένα Σάββα
Στο Θέατρο Τέχνης της Πεσματζογλου σε “χτυπάει” καθώς μπαίνεις ένα σκηνικό με κάγκελα.Κάγκελα παντού.Και άνθρωποι που κινούνται μέσα σ αυτά τα κάγκελα-φυλακές σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια. Η παράσταση αρχίζει με μια τεράστια κραυγή για να σε βάλει, μαζί με την υποβλητική μουσική κατευθείαν μέσα στα αδιέξοδα των ανθρώπινων σχέσεων.
Στον πρώτο διάλογο μια αίτηση διαζυγίου.Ο λόγος ότι δεν υπάρχει αγάπη.Δεν υπήρξε ποτέ.Αυτό που είναι και το σήμα κατατεθέν του έργου.Και το μήνυμά του ταυτόχρονα.Όταν δεν υπάρχει αγάπη η ζωή μας μια φυλακή.Κι εμείς κουρδισμενα ρομπότ που κινούνται μέσα στη ζωή με κίνητρο τον μικρό εγωικό εαυτό μας.
Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ είναι μια δυνατή παράσταση με πικρό αλλά άφθονο χιούμορ στα όρια μερικές φορές του σαρκασμού.Καταδεικνύει την έλλειψη της αγάπης που είναι το βασικό συστατικό αυτής της επανένωσης με τον εαυτό μας και τους άλλους.
Η βορεια και η νότια Κορέα είναι ο νους με το εγώ του και η καρδιά με την αγνή αγάπη της.
Θα καταφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος να ενώσει αυτά τα δύο κομμάτια μέσα του; Να κάνει αυτό το πάντρεμα που μπορεί με ασφάλεια να τον οδηγήσει στην αληθινή ζωή του μέσα από μια αρμονική σχέση με τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλλει;
Η σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη πατάει με αριστοτεχνική ακρίβεια πάνω στα αιτήματα του κειμένου οδηγώντας τους ήρωές του να βιώσουν το πλήρες αδιέξοδο.
Η μουσική ακολουθώντας τα χνάρια αυτής της σκηνοθετικής γραμμής ηχεί μερικές φορές σαν μια κραυγή απελπισίας και σαν έκκληση για βοήθεια.Να βρεθεί κάτι που θα βγάλει τους ήρωες απ τη φυλακή τους.Απ αυτή την έλλειψη που οδηγεί στην παράνοια ότι η αγάπη που δεν μπορέσαμε να βρούμε είναι τελικά μια φαντασίωση του μυαλού, ένα βιολογικό αίσθημα όπως η πείνα, μια αρρώστια. “Ξέρουν” οι ήρωες ή διαισθάνονται την ελευθερία που υπάρχει έξω απ τα κάγκελά τους.Την ελευθερία να επιλέξουν να βρουν την ευτυχία μέσα τους και να τη μοιραστούν μέσω της αγάπης με τους άλλους.
Άλλες φορές πάλι η μουσική λειτουργεί σαν ανυψωτική δύναμη που προσπαθεί να βγάλει τους ανθρώπους πάνω απ τα αδιέξοδά τους δίνοντας μια ανάλαφρη διάθεση.Σαν να θέλει να πει ότι τίποτα δεν είναι μη αναστρέψιμο αρκεί να ληφθούν τα μηνύματα.
Η βορεια και η νότια Κορέα θα ανοίξουν τα σύνορα τους να δεχτούν αυτά τα μηνύματα; Να πάρουν το δρόμο της καρδιάς; Να ξαναενωθούν; Η ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ είναι μια παράσταση μεστή νοημάτων με καλοδουλεμένα κι άψογα ταιριασμένα όλα τα μέρη της.Σκηνοθεσία, μουσική, σκηνικά, κίνηση, υπέροχες ερμηνείες.
Μια παράσταση που βλέπει μπροστά από την εποχή της και που τα μηνύματά της θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη για τους καιρούς που έρχονται.